Autorką metody Dobrego Startu jest prof. zw. dr hab. Marta Bogdanowicz, wybitna specjalistka w zakresie psychologii klinicznej dziecka. Jest ona profesorem w Instytucie Psychologii Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Gdańskiego. To założycielka i wieloletnia przewodnicząca, a obecnie wiceprzewodnicząca Polskiego Towarzystwa Dysleksji, a także była wiceprzewodnicząca Europejskiego Towarzystwa Dysleksji. Jest członkiem polskich i międzynarodowych towarzystw naukowych.
Jej badania, prace i liczne publikacje dotyczą głównie psychologii klinicznej dziecka, dysleksji rozwojowej, leworęczności, profilaktyki niepowodzeń szkolnych i terapii pedagogicznej. Podstawę MDS stanowi założenie, iż otaczający świat dziecko poznaje i chłonie polisensorycznie (wielozmysłowo). Rozwija ona równocześnie funkcje wzrokowe, słuchowe, językowe, dotykowo – kinestetyczne i motoryczne oraz współdziałanie tych funkcji, czyli integrację percepcyjno – motoryczną. A są to bardzo ważne funkcje, gdyż leżą u podstaw złożonych czynności czytania i pisania.
Struktura zajęcia prowadzonego MDS pozwala na rozwijanie w dziecku różnorodnych umiejętności. To nie tylko jakże ważne zabawy integrujące i wytwarzające prawidłowe relacje w grupie, czy też kształtujące poczucie własnego Ja, lecz także rozwijające orientację w schemacie ciała i w przestrzeni.
Woreczki z grochem i kaszą, wstążki, chusteczki, gazety, folie i wiele innych przedmiotów wykorzystujemy w ćwiczeniach ruchowo – słuchowych, które angażują analizatory kinestetyczno – ruchowy i słuchowy.
Następny etap zajęć to cały cykl ćwiczeń ruchowo – słuchowo – wzrokowych. Stanowią one najbardziej złożoną formę ćwiczeń, podczas których dzieci odtwarzają wzór w różnorodny, ciekawy dla nich sposób w rytm jednocześnie śpiewanej piosenki lub recytowanego wierszyka. Początkowo reprodukują na planszy, później w przestrzeni (ręką, patyczkiem lub wstążką) i na wzorach o dużym i małym formacie. Wzory wykonane są z różnorodnych materiałów o urozmaiconej strukturze i wyglądzie; wyklejone np. folią, papierem (gładkim, szorstkim, miękkim), wełną, sznurkiem, piórkami, brokatami i pasmanterią. Są malowane, rysowane czy też wyszywane różnymi ściegami, cekinami i koralikami.
A wszystko po to, by maksymalnie wykorzystać wszelkie receptory dziecka i przesłać do jego mózgu jak najwięcej uaktywniających bodźców. Dzieci lubią również zabawy z kaszką, w której rysują palcem, pędzlem lub patyczkiem.
Odtwarzają poznany znak, czy też literę wykorzystując różnorodne, atrakcyjne przybory: pędzle o różnej długości i grubości, ołówki, kredki, markery, foliopisy, pisaki i długopisy – o różnych kształtach i wzorach, piszące różnymi kolorami, brokatowe, błyszczące, czy też pachnące. Korzystanie z różnorodnych narzędzi graficznych umożliwia coraz lepsze uświadamianie sobie i kontrolowanie nacisku ręki, zależnie od stosowanego narzędzia.
Dzieci tworzą na płaszczyznach o dużym i małym formacie, pionowych i poziomych. Wielokrotnie kreśląc wzór po śladzie, utrwalają jego graficzne wykonanie. Zajęcia kończymy zabawami relaksującymi i wyciszającymi.
